Ku Pełni Człowieczeństwa
Miłość do bliźniego jest oparta na miłości do siebie samego. Jaką miłością darzysz siebie, taką miłością kochasz drugą osobę. Twoja miłość do bliźniego jest odbiciem miłości własnej. Dlatego drugi etap nawiązujący do największego przykazania jest oparty na miłości własnej. Jest to metodologiczny podział, ale edukacyjnie niezwykle rozwojowy dla ludzkiego umysłu, chociaż z punktu widzenia dynamiki przykazania, wszystko dzieje się równocześnie wszystkie odsłony przykazania miłości. Jedynie ludzka uwaga przenosi te doświadczenia i dzieli.
Oto kilka zasadniczych punktów pomagających zbliżyć się miłość do bliźniego.
Duchowo – psychologiczna podróż przez osobiste doświadczenia.
Aby przybliżyć pierwszy etap – MIŁUJ SIEBIE, zaproponowane są:
⇒ tematy na każdy dzień,
⇒ motto dnia,
⇒ tekst pisma świętego do medytacji,
⇒ ikona przybliżający daną scenę biblijną,
⇒ ćwiczenia somatyczno – psychologiczno – duchowe,
⇒ dzielenie się poruszeniami serca,
⇒ Eucharystia – złożenie na ołtarzu CHRUSOWEJ MIŁOŚCI, ludzkich doświadczeń potrzebujących osobistej przemiany. Również czytania są dobrane do danego tematu i postać biblijna, która przybliża dany temat.
⇒ Adoracja – Boskości w nas.
⇒ Wyjaśnienie teoretyczne danego dnia,
⇒ Wprowadzenie do medytacji na w kolejny dzień.
Dynamika tematyczna.
Drugi etap dotyczący miłości bliźniego rozpoczyna się podobnie jak pierwszy od przestrzeni spotkania, ale tym razem chodzi o przestrzeń spotkania z drugą osobą, a nie z sobą. Przestrzeń zewnętrzna zawsze jest połączona z przestrzenią wewnętrzną. To, co masz w sobie, masz na zewnątrz. W przestrzeni spotykam bliźniego, wchodzę z nim w dialog, jego głębia budzi szacunek do niego samego, że ma swoją własną drogę. Spotykając się z bliźnim, wchodzę również w kontakt z jego własnym ciałem i poprzez ciało się komunikuję, moje własne zmysły służą, aby rozpoznać bliźniego w jego własnej cielesności. Ciało staje się miejscem i darem spotkania. W kontakcie z bliźnim doświadczam zarówno bliskości fizycznej, jestem wezwany do rozpoznania granic, własnej suwerenności. Dostrzegam własne granice możliwości i niemożliwości jak również szanuję granice bliźniego swego. Dzięki granicom mogę wziąć odpowiedzialność za siebie i wobec drugiego. Odpowiadam za to, co robię i jak funkcjonuję. W swej odrębności, odpowiedzialności, będąc u siebie, mogę usłyszeć drugą osobę. Mogę się wsłuchać i docenić dar słuchania. Dar słuchania prowadzi do przestrzeni wczucia się z drugą osobę, zrozumienia i współczucia kochania bliźniego w sposób bezinteresowny. W słuchaniu odsłania się możliwości, wyjścia poza własne ograniczenia, zaufania temu co nieskończone w nas, Bogu. Wtedy dochodzi do przekroczenia własnych ograniczeń. Stajesz wtedy w prawdzie ze sobą samym, taki jaki jesteś, bez wychodzisz poza własny schemat psychologiczny, wchodzisz przestrzeń duchową własnego człowieczeństwa. Tym samym otwiera się trzeci etap kup pełni człowieczeństwa: Stając wobec Boga – Miłuj Boga całym sercem umysłem i duszą i ze wszystkich swoich sił.
TERAZ OBEJRZYJ FILM...
II Etap seminarium Ku pełni Człowieczeństwa: Miłość do bliźniego